wimgielis.com

Een levensloop reconstrueren is toch niet zo gemakkelijk, heb ik nu ondervonden met het opstellen van deze pagina. Het is alsof je terugkijkt op mooie periodes, die je eigenlijk niet wil afsluiten. Ik doe toch een poging hier ten behoeve van de lezer. Wim Gielis (naargelang de context veranderd tot: Wimmeke, Wimpie, Witte, Wuppe en dies meer) werd geboren op 19 januari 1981 in Antwerpen. Om precies te zijn, in de Pieter Van Hobokenstraat, 2 straten verder dan waar ik 8 jaar gestudeerd en gewerkt heb (zie Professioneel)! Van de eerste levensjaren weet ik nog maar weinig meer (wie wel?) en echt belangrijke zaken zullen er ook wel niet gebeurd zijn. Ik zal ook wel rondgekropen, "geblet" en pap gedronken hebben. Ook ík zal wel vele vuile luiers geproduceerd hebben. Daarom slaan we rustig die eerste periode over en nemen een sprongetje naar het derde jaar. De legende gaat dat ik op mijn derde een ijzeren sleutel krom boog. Een krachtpatser in de dop, dacht iedereen, maar dat ben ik niet geworden.

Op naar de lagere school: het Heilig Hart Instituut in Lier. Knikkeren en smashen, meerijden met het buske van de Jos, tikkertje-op-den-hogen, schrik hebben van die kwade meester Dirk, in de rij staan en handjes geven, een flesje chocomelk tijdens de voormiddagspeeltijd, de proefwerken met rechtstaande kaften op de lessenaar om niet af te kijken… het hoorde er allemaal bij. Ze zeiden ons dat het "daarna pas echt zou beginnen" wat betreft studeren. Volgende stap is het Sint-Gummaruscollege in Lier. Het eerste jaar deed ik daar de Latijnse, dus elke dag woordjes van buiten leren. Met succes, zo bleek, maar zonder echt veel goesting. Dan maar Moderne gaan doen en met aardige resultaten zonder enig probleem door de middelbare school "gewandeld". (Alhoewel, Technologische Opvoeding bij Hugo Wouters in het 2de jaar was een klein obstakel…). Een aantal keer van wiskunde en economie een perfect examen afgelegd, enkel het "dagelijks werk" zorgde voor net geen 100% op het einde van het schooljaar. Wie ik echter niet snel zal vergeten zijn de leden van de "Fab Four": Yves Vervliet, Roel Vercammen, Gert Van Bortel en mezelf. Schitterende (en slimme) kerels, stuk voor stuk. Nog één hilarisch moment kan ik jullie niet onthouden: naar beneden glijdend van een besneeuwde helling op een plastic schepje, van het rechte pad afwijken en in een beek terechtkomen. Hierdoor stonk ik uren in de wind naar roest en andere rotzooi. En het lesuur daarna nog test Geschiedenis bij den Houtman afleggen. 2/10. Zegt genoeg, zeker? Vergeten we ook de wekelijkse Turnkring bij de Goemmer, "sjotten op het pleintje" en het cafévoetbal maar niet.

Hop, met de nodige basiskennis en een beetje wereldkennis op naar de unif. Antwerpen is relatief dichtbij, dus dat was de plaats waar het zich allemaal ging afspelen. De richting was Toegepaste Economische Wetenschappen ("Daarna hebt ge nog de meeste mogelijkheden"). TEW dus, en geen Handelsingenieur (HI) voor de fysica, chemie, optica en andere vakken. God, wat voel je je toen klein tussen al die honderden nieuwe maar onbekende gezichten rondom jou. Beetje bij beetje integreren, boeken kopen in den Universitas, lessen missen doordat je het lokaal niet vindt, geboeid naar de proffen luisteren (weliswaar uitzonderingen), oefeningen Wiskunde plichtsgetrouw oplossen en anderen laten overschrijven, … dat waren de dagelijkse rituelen. Uiteindelijk vliegt het toch allemaal snel voorbij; in het derde jaar koos ik voor de optie Kwantitatieve Economie, want statistiek en econometrie interesseerden mij wel (ik weet het, rare kerel dat ik ben.) We waren met 4 in die richting (en dan te weten dat bij die 3 anderen nog Gert Van Bortel was, de maat uit het middelbaar; cf. supra). Wij vieren werden vakkundig gescheiden van de zowat 300 andere TEW&lsqo;ers; wij waren de elite, die moeiteloos onbegrijpbare formules aan leken verstaanbaar kon overbrengen. Nog geen 2 jaar later had ik het diploma TEW op zak. Nooit herexamens moeten doen, dus elk jaar 3 maanden vakantie per jaar, en elk jaar onderscheiding of grote onderscheiding. Diverse vakantiejobs heb ik dus kunnen doen om een centje bij te verdienen. Elk jaar staan ook onze iglotenten opgesteld voor Rock Werchter. Enz., enz.

Laat er dus geen misverstand over bestaan, ik had ook vrije tijd als student en heb niet enkel gestudeerd. Cafébezoeken, galabal in den Hilton, Champion's League-voetbal op groot scherm en bollekes drinken, … noem maar op. Het was de tijd van fuiven doen en door zattigheid in een beek (zonder water) rijden, of "intens nagenieten van een optreden van Katastroof". Op sportief vlak was ik gestopt bij de turnkring, amateurvoetbal werd dan weer (meer dan) een wekelijkse bezigheid. We doen ons best voor Lucyvo (buiten voetbal) en BOTS (zaalvoetbal). Ondertussen heb ik mijn autorijbewijs behaald. En deze site is al een paar keer van vorm veranderd.

Meer details zijn te verkrijgen bij ondergetekende tussen pot en pint…